Tracklist:
Review:
Ortak hayaletimiz dünyanın her yerinde, her zamankinden daha talimli, kimi yerde elinde bayrak, kimi kere Vendetta maskesi, kimi zaman duvarda, kimi öyle, kimi böyle, kimi öyle ve böyle, bazen sözcüklerle, bazı bazı silahlarla şimdi her zamankinden daha çokuz; tehlikeli mezar taşlarının, nazireli sefaletin, ölümsüz bodrum katlarının, akamayan derelerin kıyısından geliyoruz, uzun uzun yolların kesişim noktasında buluşmak üzerineyiz ya da üzereyiz. Hep birlikte ‘Umut’a hiç de ihtiyacımız olmayan bir zamandayız, işte orda duruyor, umuttan ötesi başucumuzda, kazanacağımız kocaman bir özgürlük. Ha gayret!
Praksis Müzik Kolektifi, 2012’den bu yana kendi ‘praksis’ini en iyi bildiği şeyle, müziğiyle yapıyor. Dinleyeceğiniz her şarkı eylemlerden, miting alanlarından, yoldaşlarımızla biriktirdiklerimizden bizi aşıp müziğe kalanlar. Her şarkı sözümüz bizim için sokaklardan taşan satırlar.
Praksis, sahne ve albüm odaklı bir ekip değil. Toplumsal özgürlük mücadelesinin içinde bir yerlerde. İlk albüm Sokaklarda İsyan Var, Gezi İsyanı’nın hemen ardından, 2014’te yayınlandı, albüm Gezi İsyanı’yla görünür hale gelen şarkılarımızdan oluşuyordu. Benzer şekilde ikinci albümdeki tüm şarkılar da bu mücadelenin içinde yazıldı, defalarca söylendi, söylendikçe güçlendi ve bizlerin şarkıları oldu. Onun için de tüm şarkılar, şirketlerin ‘copyright’ düzenine karşı ‘yetersiz ama gerekli bir mevzi’ olarak ‘copyleft’ oldu. Şarkıların hakları kimseye ait değil ama sorumluluğu, sömürü düzenini yıkmak isteyen herkesin olmalı dedik ve buradan hareketle yapılan çalışmayla albümün tüm masrafları #halksponsorluğu ile karşılandı. Hepsine dair gevezeliğini, şarkılar söyleyeceğiz diye gittiğimiz her yerde yaptık. Şimdilerde konserlerde daha da yeni şarkılar söylüyor, bir sonraki albüm için şarkıları pişiriyoruz.
Bu albüm Praksis Müzik Kolektifi’nin çalışmalarından yalnızca biri. Bir yandan çocuk şarkıları orkestramız Şubadap Çocuk albümler üretiyor, mahallelerde çocuklarla çalışmalar yürütüyor, Terane Film Müzikleri Orkestrası ülkenin her tarafında konserler yapıyor. Praksis bir bütün olarak tüm devrimci müzisyenlerle dayanışma ağları örmeyi ana hedeflerinden biri olarak koyuyor. Bunun dışında bazen rock, bazen ‘telifi var söyleyemem’, bazen eylem bandosu, bazense sokakta belki bir gitarla, nerdeysek…
‘Gerçek’in şirazesizleştirilmiş haline ikna olacak değiliz,
Piyasa nihilizmiyle yetinecek değiliz,
Faşizm yeni icat olmadı ama her zamanki gibi yine yenilecek.
Bu sefer daha güzel yenilebilecek mi? Göreceğiz.
