Praksis, tez + antitez= sentez denkleminden sonraki “eee?” sorusunun takipçisidir.
“Her yanda hürriyet” diyerek, tükürüğün, yutkunulmak yerine celladın suratında anlamlandırılması; için içe sığmama, sığlığa da tahammül edememe etkinliğidir. “Aslolan değiştirmektir”e selamla sürekli devinen ve devindirendir.
Ve nihayet Praksis, emperyalist-kapitaliste atılan ayakkabı, sömürücünün ceketinde izi kalan yumurta, tacizcinin sırtında patlayan şemsiye, işçinin yumruğundaki grev, evini yıkmak isteyenlere fırlatılan arı kovanı, dört yanda yanan ateşin harı, İspanya çiftçisinin direniş ruhu, Filistinli’nin elinde sapan, bok yedirmelerin hesabı aklında bir zafer işaretine eşlik “Biji Aşiti” ve Gezi’de sokağa çıkan milyonların en önündeki müzikli barikattır.
Praksis, bir özgürleşme provası, dar bir elek, Promete’den Mahir’lere ve bugünün güncel devrimci/direnişçi mücadelelerine çizilen, “Yoldaşlar sakın ha sakın yılmayın, dünü bugüne, bugünü yarına bağlayın” çizgilerdir ve “İşte ucu göründü, ha gayret” dedirten bir gelecek.
Ve şarkılarımız da buna, özgürleşmeye bazen eşlik bazen de öncülük edecek.
