Güzel günler biz ona yürümedikçe bize gelmeyecek. Evet, yürüyeceğiz. Neşeyle, umutla, dayanışmayla, öfkeyle yürüyeceğiz yavaş yavaş. Onlar bize her gün televizyonlarından, gazetelerinden, camilerinden yalanlar anlatıyor olsalar da yürüyeceğiz. Bu çelişkiler dünyasında, cinayetin sofrasında bazen “Ah, keşke yer yarılsa içine girsem” umutsuzluğuna düşsek de yürüyeceğiz. Yürürken, yürüdüğümüzü anlatacağız her birimize. Her şeyin piyasalaştığı, şarkıların ve tutkuların satılık olduğu bu pazarda, suyun, ağacın, yaşamın dostu, gözlerini kar hırsı bürümüş şirketlerin ve kolluk gücü devletlerin düşmanı olan eşkıyaların hikayelerini anlatacağız birbirimize. Telifi olsa ne yazar, Metin Lokumcu’nun sıkılı yumruğu olacağız. Halkın aşını, ekmeğini, düşünü, geleceğini, parasını çalanlar bizi delirtemeyecek. Vazgeçmeyeceğiz, yürüyeceğiz. Ve ne zaman ki tekrar tekrar o kötü duygu çökse içimize, bu dünyadan erkenden göçmüş sakalsız şairin şu dizeleri gelecek aklımıza: “Nice olsa denizde kum, büyük balıkta da pul, birleşince edemezmiş küçükleri kendine kul.”
Tekmeye Kafa
